ในกระแสคลื่นแห่งการเปลี่ยนแปลงของยุคดิจิทัลที่ส่งผลกระทบต่อทุกมิติของสังคมโลก พระพุทธศาสนาไทยในฐานะสถาบันหลักอันเป็นรากฐานทางจิตวิญญาณและวัฒนธรรมของชาติ กำลังเผชิญกับความท้าทายครั้งสำคัญที่สุดครั้งหนึ่งในประวัติศาสตร์ คำถามสำคัญคือ เราจะทำอย่างไรให้หลักธรรมคำสอนอันเป็นอมตะซึ่งมีอายุยาวนานกว่าสองพันห้าร้อยปี ยังคงสามารถสื่อสารและเข้าถึงผู้คนในยุคสมัยที่ข้อมูลข่าวสารหลั่งไหลอย่างรวดเร็ว, มีสิ่งเร่ามากมาย, และวิถีชีวิตของผู้คนผูกติดอยู่กับเทคโนโลยีอย่างแยกไม่ออก การหยุดนิ่งหรือยึดติดกับรูปแบบเดิมอาจหมายถึงการค่อยๆ เลือนหายไปจากความสนใจของคนรุ่นใหม่ ในขณะที่การเปลี่ยนแปลงโดยขาดความเข้าใจในแก่นแท้ก็อาจนำไปสู่ความบิดเบือน และสูญเสียอัตลักษณ์อันล้ำค่าไป
