การเผยแผ่พระพุทธศาสนาในทวีปอเมริกา ตามแนวหลักธรรม “อริยสัจ 4” และ “อัตตา หิ อัตตโน นาโถ” แห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทวีปอเมริกาเป็นดินแดนแห่งโอกาสและเสรีภาพ ผู้คนจากทุกมุมโลกได้อพยพมาตั้งถิ่นฐานและแสวงหาชีวิตใหม่ในดินแดนแห่งนี้ พร้อมกับนำความเชื่อและศาสนาของตนเองติดตัวมาด้วย พระพุทธศาสนาได้เข้าสู่ทวีปอเมริกาผ่านการอพยพของชาวเอเชีย และได้เติบโตอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นหนึ่งในศาสนาที่มีผู้นับถือมากที่สุดในทวีปนี้ หลักธรรมที่ว่า “ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน” สอดคล้องกับอุดมการณ์แห่งความเป็นอิสระและการพึ่งพาตนเองที่เป็นรากฐานของสังคมอเมริกัน พระพุทธศาสนาสอนให้มนุษย์เป็นนายของตัวเอง ไม่ต้องพึ่งพาอำนาจเหนือธรรมชาติภายนอก หากแต่พัฒนาตนเองให้หลุดพ้นจากความทุกข์ด้วยการปฏิบัติตามมรรคมีองค์ 8
พระพุทธศาสนาเริ่มเผยแผ่เข้าสู่สหรัฐอเมริกาเมื่อประมาณ พ.ศ. 2424 โดยพันเอก เอช. เอส. ออลคอตต์ (Colonel H. S. Olcott) ได้แต่งหนังสือชื่อ “ปุจฉาวิสัชชนาทางพระพุทธศาสนา” (Buddhist Catechism) ขึ้นเผยแพร่ แต่ในระยะแรกยังไม่ได้รับความสนใจจากชาวอเมริกันมากนัก เพราะพระพุทธศาสนายังเป็นเรื่องใหม่และแปลกประหลาดสำหรับพวกเขา จุดเปลี่ยนสำคัญเกิดขึ้นใน พ.ศ. 2436 เมื่อท่านอนาคาริกะ ธัมมปาละ (Anagarika Dhammapala) พุทธศาสนิกชนชาวศรีลังกา ได้เดินทางเข้าไปเผยแผ่พระพุทธศาสนาเป็นครั้งแรกในสหรัฐอเมริกา ในโอกาสการประชุมศาสนาสากล (World’s Parliament of Religions) ที่เมืองชิคาโก ท่านได้นำเสนอหลักธรรมในพระพุทธศาสนาต่อผู้เข้าร่วมประชุมจากทั่วโลก และได้รับความสนใจอย่างกว้างขวาง
